Vandaag fotografeer ik alleen geel
Door Jack Vector
Soms neem ik mezelf iets voor. Niet omdat het moet, maar omdat het mag. Omdat het mijn manier is om te vertragen, te focussen, te kijken met een doel.
"Vandaag fotografeer ik enkel geel."
En zo wandel ik de wereld in, gewapend met mijn camera en een missie. Geen bloemen, geen gebouwen, geen schaduwen — tenzij ze geel zijn. Een verkeersbord, een citroen op een terras, een vergeeld stuk papier tegen een raam. Alles wordt een spel.
Het is verrassend hoe snel je ogen zich aanpassen. Hoe plots alles geel lijkt. Hoe kleuren die je normaal negeert, in de spotlight komen. Het voelt bijna als meditatie. Je zintuigen zijn alert. Je compositie verandert. Je framing wordt strakker.
Kleurenfotografie is niet gewoon ‘alles in kleur’. Het is kiezen. Het is durven beperken. Net in die beperking ligt vrijheid.
En morgen? Misschien zeg ik tegen mezelf:
"Vandaag fotografeer ik alleen blauw."
Of enkel schaduwen. Of reflecties. Of alles wat cirkelvormig is.
Want fotografie is mijn pauzeknop. Mijn therapie.
En soms begint die met een simpele gedachte:
Vandaag… enkel geel.
