De onderverdelingen binnen straatfotografie
Door Jack Vector – Mijn eigen visie zonder blad voor de mond
Straatfotografie.
Een woord dat veel mensen gebruiken, maar weinigen echt begrijpen. Voor sommigen is het gewoon “mensen op straat fotograferen”, voor mij is het veel meer dan dat. Het is een vluchtweg, een vorm van totale ontspanning, en vooral: mijn manier om naar de wereld te kijken.
Wat weinig mensen weten, is dat straatfotografie helemaal niet één vast genre is. Er zijn tientallen onderverdelingen – stijlen, richtingen, manieren om jouw kijk te tonen. Hieronder geef ik een overzicht van de belangrijkste, uit mijn eigen ervaring van meer dan 35 jaar fotografie. Zonder filter, gewoon zoals het is.
📸 Klassieke straatfotografie
Het pure straatbeeld. Onopvallend. Momenten vangen die niemand ziet.
Zwart-wit, veel contrast, en vooral: het juiste moment op de juiste plaats.
Henri Cartier-Bresson noemde het “de beslissende seconde” – en daar draait het nog altijd om.
🏭 Industriële straatfotografie
Mijn favoriet.
Gebieden rond fabrieken, verlaten loodsen, havens, stationswijken of voertuigen in de straat.
Hier zie je vaak geen mensen, maar voel je de afdruk die ze achterlaten. Het is rauw, soms leeg, maar altijd écht.
Dit is straatfotografie met een hoek af — stoer, ruw en eerlijk.
🌃 Nachtelijke straatfotografie
Als de zon ondergaat, begint het spel van licht en donker.
Straatverlichting, neonreclames, reflecties in regenplassen.
Een sfeer die je overdag nooit vindt.
Technisch moeilijker, maar visueel vaak verbluffend.
🎭 Candid of human interest
Echte mensen, echte momenten.
Geen poses, geen toestemming, gewoon het leven zoals het is.
Lichaamstaal, interactie, blikken. Soms ontroerend, soms grappig, maar altijd eerlijk.
🌧 Atmosferische straatfotografie
Regen, mist, sneeuw, storm…
Veel mensen schuilen, maar de echte straatfotograaf grijpt z’n camera.
Want hier ontstaat poëzie: reflecties op nat asfalt, silhouetten in de mist, de eenzaamheid van een paraplu.
🧱 Urban minimalisme
Weinig mens, veel vorm.
Lijnen, structuren, schaduwen, muren.
De stad als grafisch canvas. Hier draait alles om compositie en balans, met vaak één enkel element als focus.
🤖 Futuristische of abstracte straatfotografie
Moderne gebouwen, technologie, spiegelingen, abstracte vormen.
Een stijl die balanceert tussen documentair en sciencefiction.
Vaak zonder mens, maar met gevoel. Denk: glas, staal, reflecties, herhaling.
🧍♂️ Straatportretten
Direct, krachtig, en soms confronterend.
Je stapt op iemand af, maakt contact, en vraagt om een foto.
Hier draait alles om respect en connectie – je legt iemand vast zoals hij is, op dat moment.
🎨 Straatfotografie met focus op kleur
Sommige fotografen zoeken geen mensen, maar kleur.
Een rode jas in een blauwe steeg. Gele lijnen op een donker wegdek.
Dit genre draait om het zien van kleur in chaos – een visuele zoektocht waarbij kleur het hoofdonderwerp is.
🕶 Spelen met schaduw en licht
Schaduw is meer dan afwezigheid van licht – het maakt beeld.
Fotografen zoals Fan Ho maakten van schaduw een hoofdrolspeler.
Architectuur, zonlicht, harde contrasten: dit is straatfotografie met grafische kracht.
Conclusie
Straatfotografie is geen vast concept. Het is een universum vol mogelijkheden.
Of je nu gefascineerd bent door industriële leegte, kleurcombinaties, menselijke momenten of harde schaduwen — jouw stijl is geldig.
Je moet alleen durven zoeken. En durven kijken.
Fotografie is mijn therapie. Mijn kijk op de wereld. En ja, ik ben iemand met autisme. Deze blogposts schrijf ik vanuit mijn eigen ervaring, zonder blad voor de mond. Gewoon puur.
— Jack Vector
